زمین آرام می گیرد ...
تا خواب های من،
با بوی آن باران ها که روز، تاریک ...
و شب، روشن باریده اند؛
سایه های گلوگاه تو را روشن؛
و روشن های گلوگاهت را سایه کنند...
***
من گونه ای برخاک
آن گاه
خوابیده ام.